Outono, montes, cumios, rios, fervenzas,
senderos e camiños. Chegou o tempo de retozar na lama, de recoller a moto do
chan coma se dunha princesa falara, de remar por non caer, de suar por pracer e
de ver chover con ollos ledos...
Proseguindo no meu camiño cara o descoñecido, que o final coido vai ser o que mais tira de min neste mundo sobre duas rodas, vela ahí meu tranganillo para rodar polas fermosas paraxes dahí fora:
No hay comentarios:
Publicar un comentario